Duch Święty nie bez powodu nazywany jest często Poruszycielem. To On zsyła natchnienie i siłę potrzebną do zmian. Czasami są one spektakularne i potrafią całkowicie odmienić życie człowieka. Najczęściej jednak na znaczące zmiany składają się te mniejsze, na pozór nieistotne i przejawiające się każdego dnia w naszej codzienności. I tak jak siłę strumienia rzeki tworzą pojedyncze krople wody, tak też moc wspólnoty objawia się poprzez każdego jej członka.
Z przypowieści o pracownikach w winnicy (Mt 20, 1-16) wiemy, że każdemu z nas zostały przypisane inne talenty, które powinniśmy pielęgnować i rozwijać. To one sprawiają, że każdy człowiek jest jedyny w swoim rodzaju, wyjątkowy oraz niepowtarzalny. W ten sposób Duch Święty tworzy jedność poprzez różnorodność – i tak jak na piękno witraża w świątyni składają się setki kawałków różnobarwnego szkła, tak też wspólnotę Kościoła tworzą różni ludzie.
Niebo, piekło i zbyt długie łyżki
Zapewne większość z nas zna przypowieść o piekle i niebie, tak chętnie wykorzystywaną przez księży w trakcie głoszenia homilii. Mówi ona, że zarówno niebo jak i piekło wyglądają dokładnie tak samo: każde z nich jest pokojem wewnątrz którego znajduje się ogromny zastawiony stół na którym stoi naczynie z niesamowicie pachnącą zupą. Zarówno w pierwszym jak i w drugim pomieszczeniu siedzą ludzie, do rąk których przywiązane zostały łyżki o bardzo długich uchwytach, które umożliwiały nabranie zupy, ale ze względu na swoją długość nie pozwalały jej skosztować. Wygłodzonych i smutnych mieszkańców piekła od sytych i szczęśliwych ludzi przebywających w niebie odróżniało jedynie to, że wpadli oni na pomysł, aby własne łyżki wykorzystać do nakarmienia osoby siedzącej naprzeciwko
Ta krótka przypowieść świetnie pokazuje, że myślenie o drugim człowieku niespodziewanie owocuje korzyściami dla nas samych i nie inaczej dzieje się w prawdziwym życiu. Otrzymane przez nas dary i charyzmaty mają pomóc nam w osobistym duchowym rozwoju, ostatecznie doprowadzając każdego człowieka do zbawienia. Jednak najwłaściwszym i najpełniejszym sposobem na zrobienie użytku z łask Ducha Świętego jest wykorzystanie ich w umacnianiu poczucia jedności wewnątrz Kościoła. Jak przekonuje Ojciec Święty, to właśnie poprzez pomoc innym i działanie na rzecz dobra ogółu, sami przyczyniamy się do umocnienia własnej wiary a tym samym doprowadzamy do wzrostu duchowego zarówno siebie jak i innych.
Siła jedności w różnorodności
Powołując Charis do życia Papież Franciszek przestrzegał, aby dążąc do wzmocnienia więzi między wspólnotami, miała ona także na uwadze ich autonomiczność wynikającą z odmienności tworzących je osób oraz zdobytych przez nie doświadczeń. Każda grupa charyzmatyczna, wspólnota, formacja czy instytucja kryje bowiem za sobą własną historię i posiada inne możliwości (zarówno materialne jak i duchowe) oraz wpływy ewangelizacyjne. Zadaniem Charis jest wspieranie każdej z nich bez względu na to, czy ma ona charakter lokalny czy też międzynarodowy.
Według swojego statutu, celem Charis jest promowanie „ekumenicznego wymiaru Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej” oraz zachęcanie do “wspierania zaangażowania w służbie jedności wszystkich chrześcijan” (art. 3f). Innymi słowy, misją Charis jest szeroko rozumiana działalność na rzecz dobra wszystkich wspólnot powołanych do życia przez natchnienie Ducha Świętego na całym świecie.
W dążeniu do jedności musimy pamiętać o różnorodności, a różnorodność wykorzystać do wzmocnienia jedności!
Oczywiście nie jest to proste zadanie i przejawia się na wiele różnych sposobów w zależności od potrzeb danego zgromadzenia. Do jednych z wielu zadań Charis należy więc m.in. organizowanie spotkań dla wspólnot (zarówno tych o charakterze lokalnym, krajowym jak i międzynarodowym), współpracowanie z ich liderami czy też pomoc w stworzeniu lub uaktualnieniu statutu danej grupy. Zachęcając członków Odnowy Charyzmatycznej do wzajemnej pomocy, Charis umożliwia im dostęp i korzystanie z bogactwa wspólnych doświadczeń w celu rozwiązywania różnego rodzaju problemów bądź też znalezienia źródeł inspiracji. (Więcej na ten temat znajdziesz w sekcji „Charis dla wspólnot” – link)